13 mei Kimberleys- 26 mei Derby

13 mei Kimberleys- 26 mei Derby

Goedemorgen, goedemiddag , goedenavond en natuurlijk goede nacht. Ja, want we weten dat zelfs ’s nachts onze mailtjes worden gelezen. En zoals jullie wel zullen begrijpen hebben we weer even geen internet gehad. In de bush is dat nu eenmaal niet voorhanden. Maar zo gauw we dat wel hebben lezen we weer alles wat jullie per mail en op de site zetten. Dat is altijd leuk. Bedankt voor alle reacties tot nu toe. Sommigen zien we zelfs op skype. We hebben het nog steeds erg naar onze zin en we vermaken ons met van alles en nog wat. Er is genoeg te doen. (en anders zorgen we daar zelf wel voor). Want stilzitten staat niet in ons woordenboek. En we begrijpen best dat we van geluk mogen spreken dat we zo’n prachtige reis kunnen maken . En ook dat dit niet voor iedereen is weggelegd. Op deze manier willen we jullie een beetje laten meegenieten.

En we maken ook wel het een en ander mee. Van een park waar je je scheel moet betalen om te mogen overnachten ( wat wij dus niet gedaan hebben) tot het schilderen van je auto in de kleur van ons koningshuis. En dat natuurlijk gratis.

El Questro NP. Is zo’n park waar je extra moet betalen om er in te mogen en weer apart om er te mogen camperen. Het is van de Aboriginals en dat kost altijd extra . Wij hebben hier alleen de intree betaald en hebben een heerlijke wandeling gemaakt naar de Emma gorge en in de hotsprings gebadderd. Daarna zijn we op zoek gegaan naar onze gratis overnachtingplaats. En ik moet zeggen dat dat steeds beter lukt. Het wordt een sport om die gratis plekken te vinden. Ze staan niet overal goed aangegeven.

En onze Truusje Garmin weet vaak alleen bij benadering de plaats. Ze vraagt 8 gps coördinaten en in het boek staan er maar 7. Dus dan gaat het wel eens fout. Zo zegt ze rechts ipv links en andersom. Of hier rechts af en dan duik je de plomp in of rij je tegen een boom. Maar goed, we zijn niet gek en hebben ze op een paar na nog steeds gevonden. Het is ook iedere keer weer een verrassing hoe het er uit zal zien. De plaatjes in het boek zijn vaak erg bedrieglijk. En als je kunt fotograferen dan is het niet zo moeilijk om van een lelijke plaats een mooie plaats te maken. Dus worden we nog al eens verrast. Er zijn zelfs plekkies die niet in het boek staan.

En ook al is de Gibb River road een prima weg om over te rijden als je een lekke band krijgt denk je daar in eerste instantie eventjes anders over. Maar dat duurt nooit lang. Je zult er toch wat aan moeten doen. Afwachten is op de Gibbs absoluut not done. En door dat geintje waren we wel wat aan de late kant en toen zijn we gewoon in een inham gestopt om te pitten. Lekker rustig met dingo gejank om je heen. We willen nu eenmaal niet in het donker rijden. Er liggen al genoeg dierenrestanten op de weg met vliegend gevogelte erboven.

Onze Animal (zo hebben we ons autootje maar gedoopt) heeft in al die tijd 2x een schoentje moeten laten verzolen. We hebben trouwens een extra schoentje gekocht voor hem. Hij heeft nu 2 extra schoentjes . Dat geeft ons (Leo dus) een veiliger gevoel.

Al die gorges die we langs de Gibbs tegenkomen zijn een wandeling waard. De ene is nog mooier dan de andere. En je komt er heel wat tegen . We zijn dan bijna overal wezen kijken. Dat betekend vaak een wandeling van een uurtje of 2/3. Het liefst in de vroege ochtend als het nog niet zo warm is. Tijdens zo’n wandeling in de Winjana gorge hebben we zoetwater krokodillen gezien . Ze lagen en zwommen overal. Je kon vrij dichtbij komen (Zie filmpje). Zwemmen voor ons was niet zo’n optie. Wij zijn liever geen gratis voedsel voor die beesten.

Het is al een paar dagen wat bewolkt met regen. Dat wil wel zeggen dat het nog een graadje of 25 is . En als die hemelsluizen open gaan wordt je er alleen wel behoorlijk nat van. We hebben het zonnedakje gauw aan de achterkant opgezet zodat Leo kan koken. Hij vindt trouwens dat hij een echt huismannetje aan het worden is met dat koken enzo .Hij zei dat ik ook wel eens kan koken. Maar hoe moet dat als ik het gasstel niet mag aansteken. Hij vertrouwd het niet zo als ik dat doen wil. Dat heb je met een gepensioneerde brandweerman. En als hij het aansteekt schuift hij mij opzij en gaat hij zelf aan de gang. Jullie nog ideeën???? . Ik ga dan maar het tafeltje dekken en wacht dan maar af totdat hij klaar is met koken.

Richting de Falls een fantastisch plekkie gevonden om te overnachten. De Munuru campgrounds met een riviertje (zonder krokodillen) om te zwemmen en hele schone toiletten. Tijdens het droge seizoen woont er een echtpaar die het zaakje bewaakt. In het regenseizoen staat het water 1,50 meter hoger. Wij hebben natuurlijk een praatje gemaakt. Zo zijn we dankzij dat praatje de volgde morgen al om 6 uur vertrokken richting de Mitchell Falls want het is ongeveer 3 uur rijden (Zeker zoals wij dat doen. Stoppen en een bakkie zetten onderweg en genieten van het uitzicht). en als je ook nog een wandeling wilt maken dan heb je wel even de tijd nodig.
Dus vroeg op pad. Wat een fantastische omgeving om in te rijden. Groen , groen en nog eens groen zover als het oog reikt. Kan ook niet anders met al die regen. Met een prachtig oranje lint er tussen. Dat is de weg overigens. Door al de regen is er van een weg geen sprake meer maar is die veranderd in een waterweg. Prachtig oranje. (zien jullie wel dat wij aan het koningshuis denken) We hebben de auto ook meteen maar oranje geverfd. En hoe dat ging moeten jullie maar op het filmpje bekijken. Wat op de heenweg nog grond was was op de terugweg in water veranderd.
We waren aan de vroege kant dus we hebben de auto neergezet en zijn direct gaan wandelen. Een formidabele wandeling met fantastische uitzichten en klimpartijen. En indrukwekkende watervallen. Bekijk de filmpjes maar die we gemaakt hebben van deze wandeling. Jullie kunnen dan meelopen.

De volgende dag zijn we weer teruggereden naar de Munuru campground. Omdat het ’s nachts weer geregend had was de weg naar Kulumburu afgesloten voor alle verkeer. Dus dat kon niet. Op de Munuru campgrounds hebben we weer 2 nachtjes gestaan. ’s Avonds ging het regenen en onweren. Omdat regen hier niet zachtjes begint maar ineens met emmers naar beneden komt waren we vergeten de muskietenhor naar buiten te doen. Hij hing dus nog binnen( maar de bovenkant zit aan de buitenkant) En jullie begrijpen het natuurlijk al. Het ging lekken binnen. Drup, drup en drup. Dan moet je wat. En diegene die het dichts bij de deur zit moet dus naar buiten. Leo dus. Há , ha. Maar hoe doe je dat in het aardedonker ( half 6 ’s avonds) en als de regen met bakken naar beneden komt. Heel eenvoudig . Adamkostuum aan en vlug naar buiten stappen. Niemand die je ziet. Zo gauw hij naar buiten stapte stond hij al in 10 cm water. Kun je nagaan hoeveel water er naar beneden komt. Maar het is gelukt hoor. Vreselijk gelachen natuurlijk. Het ging ook nog onweren en de hele auto stond te schudden.


De volgende dag kwam de manager al vroeg langs om te kijken wie er weg ging en of alles nog goed was met zijn gasten. De rivier waar je over moest was nl. 65 cm gestegen en hij wilde dat de auto’s die weg wilden in konvooi gingen met hem voorop tot voorbij de oversteek. Dan kon er nog hulp geboden worden als dat nodig mocht zijn. Wat een service. Wij zijn nog maar een dagje gebleven. Lekker gezwommen en gewandeld. Er was tenslotte op loopafstand nog een mooie waterval te bekijken.

Op de terugweg zijn we bij Drysdale station gestopt om te pauzeren. En we hebben een praatje gemaakt met de eigenaar. Leo kon zelfs werk krijgen. Werk genoeg op de station. Cash betaald en ik hoefde me ook geen zorgen te maken. Maar zoals jullie weten zijn we wel op vakantie. (Je kan natuurlijk wel zo je vakantie terug verdienen).

Onderweg naar onze volgende stek kwamen we in de modder vast te zitten. Midden in een plas. We waren de 4wd vergeten er op te zetten. Leo eruit. Ja, ja. Hollands glorie natuurlijk. Wat een rotzooi is dat toch die oranje troep. Hij zat helemaal onder. (zie filmpje) Bij de volgende kreek hebben we de auto in het midden geparkeerd en kon hij zich van dat prachtige kleurtje ontdoen. Behalve zijn kleren natuurlijk. Na wat zoeken hebben we de camping bij de Hann River gevonden. Truusje had het niet meer. Dus hebben we dat meisje eventjes uitgezet. Ook hier zijn we maar een dagje extra gebleven omdat de weg verder was afgesloten vanwege de regenval.

Hier stond een ouder echtpaar. En van die vrouw heb ik kookles gehad om te weten hoe je een damper( zeg demper) moet maken. Dat is een bushbrood in het open vuur. Dat stamt nog uit de tijd van de kolonisten. Ze maakten deeg en gooiden dat in het vuur. En dat ging natuurlijk dampen. Vandaar de naam. Wij gebruikten een kampoven. Dat is een gietijzeren pan. Het is aardig gelukt. Nu nog zelf in de praktijk brengen. Maar dat horen/zien jullie nog wel.

We hebben ook alle lege flessen weer gevuld in de kreek met kreekjeswater (is stromend water) om ons te wassen. De bush campings hebben niet altijd water en dan moet je het zelf meenemen. We zijn dus midden in de kreek gestopt en leo is uit het portier gaan hangen om de flessen te vullen. Of hij vult een emmer (aan een touw vanwege de krokkies) en vult daarmee de flessen.
We hebben weer dezelfde mensen ontmoet uit Melbourne. Nancy en Rick Martin. En van hun hebben we een uitnodiging gehad om langs te komen als we in de buurt zijn. Dat gaan we zeker doen.

Op dit moment zijn we in Derby waar we naar de werf zijn gelopen (ja, we wandelen wat af) om het hoogtij te gaan bekijken. Derby heeft het grootste tij verschil van Australië en vandaag de 26 was het grootste getijdeverschil. Morgen gaan we richting Broome Beagle Bay en Cape Levique .

hieronder weer de link om te kopiëren en te plakken in de www balk

https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=114341063248294685533&target=ALBUM&id=5882241395971122145&authkey=Gv1sRgCMrNg4m13r3Jaw&feat=email