16 maart -24 maart Kalgoorlie tot Uluru
Door: Jeane
Blijf op de hoogte en volg leo en jeane
23 Maart 2013 | Australië, Yulara
16 maart -24 maart Kalgoorlie tot Uluru
We zijn vertrokken uit het Centenial Park in Kalgoorlie waar ik nog wel even het park heb rondgehold. Dat moet gewoon af en toe gebeuren. Is goed voor lichaam en geest moet je maar denken. We hebben hier twee gratis overnachtingen gehad. Leo had veel aanspraak aan een of andere man die in een bus reed waar Jesus loves you op stond of zoiets. Echt iets voor Leo om met zo’n man te praten. Hij is nu heel devoot geworden.!!!!! We gaan nu een lange rit tegemoet omdat er weinig of geen overnachtingplaatsen zijn. En we zullen regelmatig moeten tanken of die tank leeg is of niet.
Onze 5e gratis overnachtingplaats is bij Malcolm Dam. Eerst hebben we boven gestaan maar na veel opkomst van lokale picknickklanten zijn we naar de rivierbedding afgezakt. Er stond geen water daar. Dat was ook afgezakt moet je maar denken. Mooie plek waar s‘avonds langs de waterkant de vogels liepen. Een hele stoet al kakelend en snaterend. Wat het waren kon je in het maanlicht niet zien. Het was wel een koddig gezicht. En we hebben heerlijk rustig kunnen pitten. Niet onbelangrijk.
Na een prachtige maar lange rit zijn bij het Tjukayirla roadhouse aangeland. Hele vriendelijke tijdelijke managers runden het zooitje. We hebben een uitnodiging gekregen om als we in het zuiden weer zijn aangeland wij ze moeten bellen. Want ze runnen de boel als de eigenlijke managers op vakantie willen. Ze reizen dus heel Australië rond voor hun brood. We hebben 2 keer overnacht in dat roadhouse. We hebben zelfs nog een wandeling gemaakt naar grotwoningen. Dat moet je echt weten van locals anders vind je ze nooit. En dat in die bloedhitte op het heetst van de dag. Maar bewegen is af en toe ook noodzaak. En natuurlijk drinken mee anders liggen we daar in de bush nog gestrekt. We hebben ons wel weer afgemeld. Ook dat is noodzaak.
Van een stel Zwitsers hoorden we dat we niet bij Docker River moesten overnachten vanwege de vliegen en van de managers dat we niet in Warburton moesten stoppen. EN VLIEGEN ZIJN ER GENOEG. Daar hoor je niemand over in verslagen. Maar geloof ons. KOOP EEN NETJE VOOR OM JE HOED WANT DAN HEB JE ZE NIET IN JE GEZICHT. Vliegen eten is niet lekker. Zit niet in ons menu.
Toen we in Warburton toch stopten om te eten wisten we waarom, ongezellig en veel te veel Aboriginals. En als kampeerder kom je achter een hek terecht voor je veiligheid. We zijn geen gevangenen dus we zijn maar doorgereden naar Warakurna roadhouse. Aangezien we een Permit hadden moeten aanvragen konden we hier overnachten. Een Permit moet je hebben om door Aboriginal land te mogen rijden. We hebben foto’s gemaakt van dat Permit. Dan weet je ook waarom we zo lang hebben gereden. Je krijgt nl. maar een korte tijd de tijd om over hun wegen te mogen rijden en ook mag je geen omweggetjes maken. Erg onvriendelijk allemaal. Maar dat heeft natuurlijk een achtergrond.
We hebben trouwens wel overnacht op dat reservaat. Ze hebben zoals op veel overnachtingplaatsen keukens en BBQ’s om te gebruiken. Voor we weggingen heb ik eerst een blokkie gehold. En dat om 5 uur in de ochtend. West Australië tijd. Ik ben af en toe gestoord moet je maar denken. Northern Terretory tijd is 1,5 uur later. Ieder staat heeft zijn eigen tijd.
Toen we ongeveer 50 km onderweg waren maakten we een scenario van :wat doen we als we onderweg een auto met panne tegenkomen en er zitten Aboriginals in. JULLIE SNAPPEN HET AL. Het gebeurden inderdaad na ongeveer 100 km rijden vanaf de community waar we vandaan kwamen. We zagen al iets wits dat bewoog en toch weer niet. Dichterbij zagen we 2 vrouwen en een kind staan met , wat op het eerste gezicht een auto met alleen een zachte voorband leek . Leo uitstappen en vragen wat er was. Bleek dat de achterband finaal van de velg afgereden was. Ik flesjes water geven en die vrouwen op een stoel neergezet. Die oudere vrouw was niet goed geworden van de warmte dus wie weet hoe lang ze al stonden.
Leo wiel er af gehaald en het reservewiel geprobeerd. Dit paste niet. Hoe verzin je zoiets ook. Een auto die bij ons op de sloop thuishoort en als je al wat bij je hebt dan heb je nog het verkeerde bij je ook . We zijn ook heel wat wrakken tegengekomen . Toen we dit zagen wisten we waarom. Gelukkig kwam er een auto langs. Een wonder want wij hadden op al die kilometers er pas 5 gezien. Ze kenden elkaar dus wij hoefden ze niet meer te nemen naar de volgende community 80 km verderop. Pffffffffff. Pffffffffff. Leo zweette toch als een otter. Het water stroomde letterlijk van zijn rug en voorhoofd af. Ook hij had water nodig. Toen die dames en kind weg waren gereden heb ik foto’s gemaakt van die auto. We hebben elkaar maar eens aangekeken. Je gaat toch niet op pad zonder water en de nodige voorzorgsmaatregelen. Nou, blijkbaar gebeurd dat dus wel.
We hebben ook veel Dromedarissen gezien. Wat een imposante beesten. Maar waar al die kangeroes zijn is ons een raadsel. We hebben tot nu toe alleen skippy gezien in Perth. En waarschijnlijk was hij nog ontsnapt uit de dierentuin.
Nou, we hebben de Great Central Road bedwongen. En dat ook letterlijk. Wat een weg. Hoop wasbordribbels, zand (vooral vanaf de grens van NT) Je hebt geen trilapparaatje van Tell Sell nodig om af te slanken. Dat laatste stuk geeft veel meer effect. We hebben zelfs moeten stoppen om ons bedje terug te leggen want dat ging langzaam naar achteren schuiven. Zelfs ons Truusje was regelmatig van het padje af omdat ze die weg aan het opwaarderen zijn (wat je opwaarderen noemt) en dan zijn er bochten weg. Dan roept ze regelmatig, HERBEREKENEN,HERBEREKENEN,HERBEREKENEN ENZ. En dan zetten we haar maar uit. Kan ze tot rust komen dat meisje.
We staan nu op een camping in Yalara, vlakbij die rooie rots. Daar gaan we morgen om heen lopen. De drie Olga’s hebben we gezien vanuit de verte. Ook hele mooie monolieten. Die zijn het mooist bij zonsondergang. Maar dan moeten we ongeveer 50 km in het donker terugrijden en dat gaan we dus niet doen. We hebben geen suïcidale neigingen.
We hebben een prachtige wandeling gemaakt om de monoliet heen van ongeveer 10 km. Het was erg bewolkt weer. Dit is voor wandelen wel aangenaam voor foto’s maken is het wat minder. Maar het is toch een imposant stukje rots. En wat een vliegen rond je hoofd. Wij waren gelukkig niet de enige gekken met een netje rond je kop.
Verder wilden we de monoliet bij zonsopgang nog fotograferen maar dan moet het wel helder weer zijn. Nou het regende en het was bewolkt dus we hebben ons nog maar eens omgedraaid daar boven in ons nestje.
Hieronder weer de link naar ons album. Jullie weten hoe het werkt.
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=114341063248294685533&target=ALBUM&id=5858334863825602305&authkey=Gv1sRgCKS-3-D18cmVrgE&feat=email
We zijn vertrokken uit het Centenial Park in Kalgoorlie waar ik nog wel even het park heb rondgehold. Dat moet gewoon af en toe gebeuren. Is goed voor lichaam en geest moet je maar denken. We hebben hier twee gratis overnachtingen gehad. Leo had veel aanspraak aan een of andere man die in een bus reed waar Jesus loves you op stond of zoiets. Echt iets voor Leo om met zo’n man te praten. Hij is nu heel devoot geworden.!!!!! We gaan nu een lange rit tegemoet omdat er weinig of geen overnachtingplaatsen zijn. En we zullen regelmatig moeten tanken of die tank leeg is of niet.
Onze 5e gratis overnachtingplaats is bij Malcolm Dam. Eerst hebben we boven gestaan maar na veel opkomst van lokale picknickklanten zijn we naar de rivierbedding afgezakt. Er stond geen water daar. Dat was ook afgezakt moet je maar denken. Mooie plek waar s‘avonds langs de waterkant de vogels liepen. Een hele stoet al kakelend en snaterend. Wat het waren kon je in het maanlicht niet zien. Het was wel een koddig gezicht. En we hebben heerlijk rustig kunnen pitten. Niet onbelangrijk.
Na een prachtige maar lange rit zijn bij het Tjukayirla roadhouse aangeland. Hele vriendelijke tijdelijke managers runden het zooitje. We hebben een uitnodiging gekregen om als we in het zuiden weer zijn aangeland wij ze moeten bellen. Want ze runnen de boel als de eigenlijke managers op vakantie willen. Ze reizen dus heel Australië rond voor hun brood. We hebben 2 keer overnacht in dat roadhouse. We hebben zelfs nog een wandeling gemaakt naar grotwoningen. Dat moet je echt weten van locals anders vind je ze nooit. En dat in die bloedhitte op het heetst van de dag. Maar bewegen is af en toe ook noodzaak. En natuurlijk drinken mee anders liggen we daar in de bush nog gestrekt. We hebben ons wel weer afgemeld. Ook dat is noodzaak.
Van een stel Zwitsers hoorden we dat we niet bij Docker River moesten overnachten vanwege de vliegen en van de managers dat we niet in Warburton moesten stoppen. EN VLIEGEN ZIJN ER GENOEG. Daar hoor je niemand over in verslagen. Maar geloof ons. KOOP EEN NETJE VOOR OM JE HOED WANT DAN HEB JE ZE NIET IN JE GEZICHT. Vliegen eten is niet lekker. Zit niet in ons menu.
Toen we in Warburton toch stopten om te eten wisten we waarom, ongezellig en veel te veel Aboriginals. En als kampeerder kom je achter een hek terecht voor je veiligheid. We zijn geen gevangenen dus we zijn maar doorgereden naar Warakurna roadhouse. Aangezien we een Permit hadden moeten aanvragen konden we hier overnachten. Een Permit moet je hebben om door Aboriginal land te mogen rijden. We hebben foto’s gemaakt van dat Permit. Dan weet je ook waarom we zo lang hebben gereden. Je krijgt nl. maar een korte tijd de tijd om over hun wegen te mogen rijden en ook mag je geen omweggetjes maken. Erg onvriendelijk allemaal. Maar dat heeft natuurlijk een achtergrond.
We hebben trouwens wel overnacht op dat reservaat. Ze hebben zoals op veel overnachtingplaatsen keukens en BBQ’s om te gebruiken. Voor we weggingen heb ik eerst een blokkie gehold. En dat om 5 uur in de ochtend. West Australië tijd. Ik ben af en toe gestoord moet je maar denken. Northern Terretory tijd is 1,5 uur later. Ieder staat heeft zijn eigen tijd.
Toen we ongeveer 50 km onderweg waren maakten we een scenario van :wat doen we als we onderweg een auto met panne tegenkomen en er zitten Aboriginals in. JULLIE SNAPPEN HET AL. Het gebeurden inderdaad na ongeveer 100 km rijden vanaf de community waar we vandaan kwamen. We zagen al iets wits dat bewoog en toch weer niet. Dichterbij zagen we 2 vrouwen en een kind staan met , wat op het eerste gezicht een auto met alleen een zachte voorband leek . Leo uitstappen en vragen wat er was. Bleek dat de achterband finaal van de velg afgereden was. Ik flesjes water geven en die vrouwen op een stoel neergezet. Die oudere vrouw was niet goed geworden van de warmte dus wie weet hoe lang ze al stonden.
Leo wiel er af gehaald en het reservewiel geprobeerd. Dit paste niet. Hoe verzin je zoiets ook. Een auto die bij ons op de sloop thuishoort en als je al wat bij je hebt dan heb je nog het verkeerde bij je ook . We zijn ook heel wat wrakken tegengekomen . Toen we dit zagen wisten we waarom. Gelukkig kwam er een auto langs. Een wonder want wij hadden op al die kilometers er pas 5 gezien. Ze kenden elkaar dus wij hoefden ze niet meer te nemen naar de volgende community 80 km verderop. Pffffffffff. Pffffffffff. Leo zweette toch als een otter. Het water stroomde letterlijk van zijn rug en voorhoofd af. Ook hij had water nodig. Toen die dames en kind weg waren gereden heb ik foto’s gemaakt van die auto. We hebben elkaar maar eens aangekeken. Je gaat toch niet op pad zonder water en de nodige voorzorgsmaatregelen. Nou, blijkbaar gebeurd dat dus wel.
We hebben ook veel Dromedarissen gezien. Wat een imposante beesten. Maar waar al die kangeroes zijn is ons een raadsel. We hebben tot nu toe alleen skippy gezien in Perth. En waarschijnlijk was hij nog ontsnapt uit de dierentuin.
Nou, we hebben de Great Central Road bedwongen. En dat ook letterlijk. Wat een weg. Hoop wasbordribbels, zand (vooral vanaf de grens van NT) Je hebt geen trilapparaatje van Tell Sell nodig om af te slanken. Dat laatste stuk geeft veel meer effect. We hebben zelfs moeten stoppen om ons bedje terug te leggen want dat ging langzaam naar achteren schuiven. Zelfs ons Truusje was regelmatig van het padje af omdat ze die weg aan het opwaarderen zijn (wat je opwaarderen noemt) en dan zijn er bochten weg. Dan roept ze regelmatig, HERBEREKENEN,HERBEREKENEN,HERBEREKENEN ENZ. En dan zetten we haar maar uit. Kan ze tot rust komen dat meisje.
We staan nu op een camping in Yalara, vlakbij die rooie rots. Daar gaan we morgen om heen lopen. De drie Olga’s hebben we gezien vanuit de verte. Ook hele mooie monolieten. Die zijn het mooist bij zonsondergang. Maar dan moeten we ongeveer 50 km in het donker terugrijden en dat gaan we dus niet doen. We hebben geen suïcidale neigingen.
We hebben een prachtige wandeling gemaakt om de monoliet heen van ongeveer 10 km. Het was erg bewolkt weer. Dit is voor wandelen wel aangenaam voor foto’s maken is het wat minder. Maar het is toch een imposant stukje rots. En wat een vliegen rond je hoofd. Wij waren gelukkig niet de enige gekken met een netje rond je kop.
Verder wilden we de monoliet bij zonsopgang nog fotograferen maar dan moet het wel helder weer zijn. Nou het regende en het was bewolkt dus we hebben ons nog maar eens omgedraaid daar boven in ons nestje.
Hieronder weer de link naar ons album. Jullie weten hoe het werkt.
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=114341063248294685533&target=ALBUM&id=5858334863825602305&authkey=Gv1sRgCKS-3-D18cmVrgE&feat=email
-
23 Maart 2013 - 09:23
Ad Vermeulen:
Hallo Jeane en Leo,
Wat een mooi verslag weer, jullie maken heel wat mee onderweg en zien veel mooie dingen. Nee, vliegen eten lijkt me geen leuk idee. Zo'n netje staat toch wel charmant en is handig.
Geniet van de rooie rots, ikeb hem alleen vanuithet vliegtuig mogen bewonderen.
Groeten uit een steenkoud Utrecht,
AD -
23 Maart 2013 - 09:46
Henk En Ineke:
Weer genoten van jullie reisverhaal. Je schrijft heel erg leuk. ik zie jou al hardlopen samen wandelen.
Het is best wel eens spannend maar jullie genieten best.
-
23 Maart 2013 - 09:48
Maria En Klaas:
hallo zus en zwager,
Ja hoor weer een fantastisch verslag en foto's.
Jullie maken wel reclame zo hoor voor australie.Wie weet levert het nog wat op(grapje).
Jullie zitten in de warmte, nou hier is het steenkoud. Het lijkt wel winter i.p.v. lente.
door de wind voelt het aan als min 13.
Nu hier alles oke verder. Vermaak jullie en we zien uit naar het volgende verslag.
groetjes Maria en KLAAS -
23 Maart 2013 - 09:49
Henk:
Ongelofelijk met zo'n band door de bush te durven rijden
groetjes Henk -
23 Maart 2013 - 09:58
Joke Pot:
Hallo Leo en Jeane, Wat een bizarre dingen maken jullie mee, leuk om te lezen en ik ben wel een beetje jalours hoor als ik lees dat Leo zo zweet, nou daar is hier absoluut nog geen sprake van. Alhoewel het was gisteren wel zweten in de sauna. Dat is onze manier van het opzoeken van warmte haha. Heel veel plezier nog en we blijven jullie volgen, grtjs Joke & Gerard -
23 Maart 2013 - 11:54
Pa En Ma:
Hallo, wat een FANTASTISCHE, AVONTUURLIJKE REIS hebben jullie!!!
Als ik 20 jaar jonger zou zijn zou ik direct mee willen.
Prachtige foto's en leuk filmpje.
Jullie redden het samen wel en wat fijn om allerlei mensen te ontmoeten.
Dat alleen is al de moeite waard.
Wat hebben jullie veel gezien en meegemaakt, jullie zijn goed op elkaar ingespeeld.
Fijn weer een verslag te lezen.
Veel succes verder maar.... voorzichtig met alles!!!!!
KUS -
24 Maart 2013 - 09:18
Jan En Loes Maurer:
Geweldige belevenis en maar hopen dat de auto het uithoudt.Zo min mogelijk risico's nemen en goede drinken.
Gr.Jan en Loes -
25 Maart 2013 - 00:24
Yvonne:
Lieve Leo en Jeane,
Wat heerlijk om elke keer weer wat van jullie te lezen en zien en horen ( filmpjes).
En wat een belevenissen.
Ik kijk al weer uit naar het volgende verslag,
Liefs, Yvonne -
25 Maart 2013 - 11:12
Eva:
Lieve Oma en Opa,
Lotte heeft een nieuwe jurk van mij gekregen, die vind ze heel mooi.
Ik ben niet na school vandaag, want ik ben ziekjes.
Ik zag mooie paarse bloemen die vind mama ook mooi.
Ik zag Opa lekker slapen met een gekke hoed op, Oma had een mooie blauwe hoed op!
Wat een snelle vrachtauto met heel veeel stof, en jullie hebben een mooi hartje in de auto.
Kus Eva
Lieve Mama en Papa,
Weer mooie foto's en een leuk filmpje.
We zagen de dromedaris die dood lag en daarop vroeg eva die ligt er gek bij, dus ik zei dat hij dood was, zegt ze; nou dan hebben de andere dieren weer wat te eten! (hoe kom je er op!)
Wat een hoop rood zand, mama ik zou gek worden van al dat stof, hahaha
Wel heerlijk rustig overal, lekker leeg.
Dikke Kus Francien. -
25 Maart 2013 - 12:07
Kim:
Hoi Leo en Jeane!
Wat een leuke verhalen. En zo grappig verteld ook!
Geniet van jullie reis!
Groetjes
Kim (vriendin van Marion) -
25 Maart 2013 - 18:35
Linda:
Ja wat een avonturen maken jullie echt super leuk om te lezen.
Hier thuis in utrecht ook regen, en ik wil heel graag een beetje zon van jullie....jullie ene beetje kouw van ons....Ruilen??
mamma krijg je geen poest neigingen van al dat stof? hahaha
dikke kus
linda -
25 Maart 2013 - 18:44
Linda (nog Een Keer ):
Wauw wat een vrachtwagen die dendert maar door he.
en gelukkig veilig over de weg
rij voor zichtig kus -
26 Maart 2013 - 14:48
Cor En Pilar:
Hoi Utrechtse Aussies (weet niet of jullie ooit van deze nicknaam afkomen ;-),
Euhhhh maarre, wij gaan hier in Nederland, altijd op weg zonder water en vaak ook zonder reserve wiel ...
Moet kunnen toch... op een stukje woon- werk traject van 25 km (hihihhihi).
Het was weer een gezellig reisverslag. Tot de volgende :ox
Lieve groetjes,
Pilar en Cor -
28 Maart 2013 - 18:35
Hans:
Zo je maakt wat mee daar he, nou ik weet niet wat erger is sweeten of de kou die wij hier hebben, echt niet normaal hier, in friesland wordt geschaatst op natuurijs dus kun je nagaan.
Staat je goed Leo dat hoedje maar inderdaad keihard nodig voor de vliegen die zijn er zat daar.
Mooie verhalen en avonturen die jullie beleven ik vind het leuk om ze te lezen.
Geniet ervan en veel plezier op de verdere reis
Gr. Hans Nijhoff
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
