27 mei Derby – 13 juni Karinjini NP
Door: Jeane
Blijf op de hoogte en volg leo en jeane
14 Juni 2013 | Australië, Tom Price
27 mei Derby – 13 juni Karinjini NP
Voordat we verder gingen hebben we eerst nog wat cultuur opgesnoven in het Aboriginal cultureel centrum van Derby (de Mowanjum Gallery) Er was een film over de Winjana , hun spirituele “god” waar ze kracht uit halen. Zeer interessant .
Na een uurtje of wat hadden we het wel gezien en zijn we doorgereden naar Broome. Een gezellig plaatsje waar we drie dagen door heen zijn gecrost, gewandeld en gewinkeld.
Ja, zeker, GEWINKELD. LEO HEEFT GEWINKELD. EINDELIJK. Twee korte broeken en 3 shirts gekocht. Van de shirts die hij heeft meegenomen is er al eentje het aankijken niet meer waard. Net als de theedoeken. Dat zijn nu Australische poetsdoeken geworden. (ik heb er nu wel genoeg) Leo gebruikt alles als lap. Maakt niet uit wat het is. Zelfs de nieuwe theedoeken moeten er aan geloven. Wat een man heb ik toch!
Daarna hebben we een barre tocht richting Willie Creeks Pearl Farm gemaakt. We hebben een excursie geboekt om te horen hoe de zoetwaterparels ontstaan . En hoe alles heet. Ik heb natuurlijk een leuk setje van Leo afgetroggeld. Had ik wel verdiend. Há ha.
Hierna vonden we een onwijs gaaf plekkie om te overnachten. Ik heb de coödinaten opgeschreven S 17 34 933 en E 122 09 738 voor de liefhebbers. Vlakbij een stel Spaanse lange afstandlopers(Rai en Sebastian uit Mallorca) . En met Ons Engels/Spaans konden we elkaar best wel verstaan . We hebben op dat onwijs gave plekkie gewandeld , gezwommen, hardgelopen (ja, ja, Leo is weer begonnen) en simpelweg genoten van het uitzicht. Dat moet je natuurlijk ook blijven doen. Simpelweg genieten en lekker niksen. Vooral dat laatste is wel eens moeilijk. Maar het went . En omdat het zo’n prachtige plek was (op de duinen met uitzicht op de oceaan) zijn we er 6 nachten gebleven. De laatste avond begon het te regenen en toen zeiden we tegen elkaar. Morgen niet naar Cape Leveque. Je weet maar nooit. De weg werd inderdaad vanwege de regen afgesloten.
Onderweg zijn we gestrand op Stanley Rest area. Hier mag je 24 uur gratis staan. En omdat het bleef regenen zijn het een lange 24 uur van 4 nachtjes. (kijk maar op filmpje hoe we toch droog staan) Want daar waar we naar toe zouden gaan was het ook afgesloten. Hier kwamen we weer die Spanjaarden tegen. We zijn bij elkaar op de koffie geweest en ik ben met ze wezen hardlopen over de parkeerplaats. Het was een rondje van 2 km. Dus kun je nagaan hoe groot zo’n parkeerplaats is. Nu hangen mijn loopkleren buiten. En omdat het alweer pijpenstelen regent worden ze meteen gewassen moet je maar denken. Scheelt weer water uit de tank.
Omdat de weg naar Port Hedland erg saai is, hebben we er zelf maar wat actie ingegooid. We zijn de soorten sleurhutten gaan tellen. En als je denkt dat sleurhutten achter een auto typisch Nederlands is dan moet ik jullie echt teleurstellen. De Australiërs kunnen het veel beter. Je ziet van alles klein,groot, uitschuifbaar naar alle kanten tot en met ingebouwde was/afwas machines en complete badkamers aan toe. Je kunt zo gek niet denken of het rijdt op de weg.
En omdat onze culinaire aspiraties op dit moment ietsjes verder reiken dan voer uit blik, zak en pak, moet je onderweg wel hout sprokkelen. We bakken (als er geen stookverbod is) tegenwoordig ons eigen brood. Op Cape Keraudren , waar we letterlijk op het strand stonden, hebben we weer twee dampers gebakken. HET IS GELUKT . HOERA, HOERA, HOERA. Alleen moest ik er wel twee bakken want de eerste kreeg geen kans om af te koelen. Smaakt heerlijk mmm mmm mmmm mmm mmmmmmmmmm. Met rozijntjes.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Port Hedland dat tevens de 1 na grootste ertshaven van WA is. Hier hebben we boodschappen gedaan en gepicknickt met prachtig uitzicht over het water. En werkeloos hoef je hier echt niet te zijn. Werkgevers stappen hier op groepjes jongeren af met de vraag of er nog iemand werk zoekt. Je moet dit meemaken om te willen geloven. (dat hebben we dus ook) We hebben een praatje gemaakt met een stelletje jongeren toen we dit zagen. Je kunt ook met een bord langs de kant gaan staan waarop staat dat je werk zoekt. Ook die manier is verzekerd van succes.
Dus als er nog jongelui zijn die een Australisch werkavontuurtje zoeken dan weet je waar je naar toe moet.
Na het eten zijn we verder gegaan door het toch wel saaie landschap. En als je dan een spoorovergang ziet met sluitbomen dan denk je “waar is die trein toch” . Rijdende treinen zijn hier zeker schaars. En omdat we af en toe toch een stukje meer moeten rijden hebben we naast een parkeerplaats in de bosjes overnacht. Je weet maar nooit als je op zo’n parkeerplaats staat of die roadtrains je wel zien. Dus, veiligheid voor alles. Dat was maar goed ook . Het was een komen en gaan van die dingen. En in het donker hebben ze op alle aanhangers rode verlichting. Het lijkt wel kerstmis. Indrukwekkend gezicht zo vanuit 1 hoog naar al die lichtjes.
En op weg naar het Karijini NP, je rijdt tenslotte op de HWY, liggen er op zo’n drukke weg genoeg karbonaadjes langs de kant. Maar ondanks dat werd het landschap steeds mooier en interessanter met prachtige lookouts. En de wandelingen in het Karijini NP naar de Gorges zijn adembenemend mooi. Het is af en toe wel klimmen en klauteren maar als je eindelijk aan het einde van zo’n wandeltocht aankomt bij een gorge dan weet je waarom je bent gaan wandelen.
We zijn nu in Tom Price en rijden door naar Exmounth boven aan de kust.
Hieronder weer de link naar ons webalbum om te kopiëren en te plakken in de www balk
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=114341063248294685533&target=ALBUM&id=5889142775183455233&authkey=Gv1sRgCI37_87a8pjhVg&feat=email
Voordat we verder gingen hebben we eerst nog wat cultuur opgesnoven in het Aboriginal cultureel centrum van Derby (de Mowanjum Gallery) Er was een film over de Winjana , hun spirituele “god” waar ze kracht uit halen. Zeer interessant .
Na een uurtje of wat hadden we het wel gezien en zijn we doorgereden naar Broome. Een gezellig plaatsje waar we drie dagen door heen zijn gecrost, gewandeld en gewinkeld.
Ja, zeker, GEWINKELD. LEO HEEFT GEWINKELD. EINDELIJK. Twee korte broeken en 3 shirts gekocht. Van de shirts die hij heeft meegenomen is er al eentje het aankijken niet meer waard. Net als de theedoeken. Dat zijn nu Australische poetsdoeken geworden. (ik heb er nu wel genoeg) Leo gebruikt alles als lap. Maakt niet uit wat het is. Zelfs de nieuwe theedoeken moeten er aan geloven. Wat een man heb ik toch!
Daarna hebben we een barre tocht richting Willie Creeks Pearl Farm gemaakt. We hebben een excursie geboekt om te horen hoe de zoetwaterparels ontstaan . En hoe alles heet. Ik heb natuurlijk een leuk setje van Leo afgetroggeld. Had ik wel verdiend. Há ha.
Hierna vonden we een onwijs gaaf plekkie om te overnachten. Ik heb de coödinaten opgeschreven S 17 34 933 en E 122 09 738 voor de liefhebbers. Vlakbij een stel Spaanse lange afstandlopers(Rai en Sebastian uit Mallorca) . En met Ons Engels/Spaans konden we elkaar best wel verstaan . We hebben op dat onwijs gave plekkie gewandeld , gezwommen, hardgelopen (ja, ja, Leo is weer begonnen) en simpelweg genoten van het uitzicht. Dat moet je natuurlijk ook blijven doen. Simpelweg genieten en lekker niksen. Vooral dat laatste is wel eens moeilijk. Maar het went . En omdat het zo’n prachtige plek was (op de duinen met uitzicht op de oceaan) zijn we er 6 nachten gebleven. De laatste avond begon het te regenen en toen zeiden we tegen elkaar. Morgen niet naar Cape Leveque. Je weet maar nooit. De weg werd inderdaad vanwege de regen afgesloten.
Onderweg zijn we gestrand op Stanley Rest area. Hier mag je 24 uur gratis staan. En omdat het bleef regenen zijn het een lange 24 uur van 4 nachtjes. (kijk maar op filmpje hoe we toch droog staan) Want daar waar we naar toe zouden gaan was het ook afgesloten. Hier kwamen we weer die Spanjaarden tegen. We zijn bij elkaar op de koffie geweest en ik ben met ze wezen hardlopen over de parkeerplaats. Het was een rondje van 2 km. Dus kun je nagaan hoe groot zo’n parkeerplaats is. Nu hangen mijn loopkleren buiten. En omdat het alweer pijpenstelen regent worden ze meteen gewassen moet je maar denken. Scheelt weer water uit de tank.
Omdat de weg naar Port Hedland erg saai is, hebben we er zelf maar wat actie ingegooid. We zijn de soorten sleurhutten gaan tellen. En als je denkt dat sleurhutten achter een auto typisch Nederlands is dan moet ik jullie echt teleurstellen. De Australiërs kunnen het veel beter. Je ziet van alles klein,groot, uitschuifbaar naar alle kanten tot en met ingebouwde was/afwas machines en complete badkamers aan toe. Je kunt zo gek niet denken of het rijdt op de weg.
En omdat onze culinaire aspiraties op dit moment ietsjes verder reiken dan voer uit blik, zak en pak, moet je onderweg wel hout sprokkelen. We bakken (als er geen stookverbod is) tegenwoordig ons eigen brood. Op Cape Keraudren , waar we letterlijk op het strand stonden, hebben we weer twee dampers gebakken. HET IS GELUKT . HOERA, HOERA, HOERA. Alleen moest ik er wel twee bakken want de eerste kreeg geen kans om af te koelen. Smaakt heerlijk mmm mmm mmmm mmm mmmmmmmmmm. Met rozijntjes.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Port Hedland dat tevens de 1 na grootste ertshaven van WA is. Hier hebben we boodschappen gedaan en gepicknickt met prachtig uitzicht over het water. En werkeloos hoef je hier echt niet te zijn. Werkgevers stappen hier op groepjes jongeren af met de vraag of er nog iemand werk zoekt. Je moet dit meemaken om te willen geloven. (dat hebben we dus ook) We hebben een praatje gemaakt met een stelletje jongeren toen we dit zagen. Je kunt ook met een bord langs de kant gaan staan waarop staat dat je werk zoekt. Ook die manier is verzekerd van succes.
Dus als er nog jongelui zijn die een Australisch werkavontuurtje zoeken dan weet je waar je naar toe moet.
Na het eten zijn we verder gegaan door het toch wel saaie landschap. En als je dan een spoorovergang ziet met sluitbomen dan denk je “waar is die trein toch” . Rijdende treinen zijn hier zeker schaars. En omdat we af en toe toch een stukje meer moeten rijden hebben we naast een parkeerplaats in de bosjes overnacht. Je weet maar nooit als je op zo’n parkeerplaats staat of die roadtrains je wel zien. Dus, veiligheid voor alles. Dat was maar goed ook . Het was een komen en gaan van die dingen. En in het donker hebben ze op alle aanhangers rode verlichting. Het lijkt wel kerstmis. Indrukwekkend gezicht zo vanuit 1 hoog naar al die lichtjes.
En op weg naar het Karijini NP, je rijdt tenslotte op de HWY, liggen er op zo’n drukke weg genoeg karbonaadjes langs de kant. Maar ondanks dat werd het landschap steeds mooier en interessanter met prachtige lookouts. En de wandelingen in het Karijini NP naar de Gorges zijn adembenemend mooi. Het is af en toe wel klimmen en klauteren maar als je eindelijk aan het einde van zo’n wandeltocht aankomt bij een gorge dan weet je waarom je bent gaan wandelen.
We zijn nu in Tom Price en rijden door naar Exmounth boven aan de kust.
Hieronder weer de link naar ons webalbum om te kopiëren en te plakken in de www balk
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=114341063248294685533&target=ALBUM&id=5889142775183455233&authkey=Gv1sRgCI37_87a8pjhVg&feat=email
-
14 Juni 2013 - 08:46
Ad Vermeulen:
Hallo Jeane en Leo,
Weer heel erg bedankt voor de verhalen en foto's. Wat een mooie natuur, daar wordt je toch wel stil van en daar kun je echt van genieten. Ik hoop dat Leo van zijn Vaderdag kan genieten in de natuur.
Groeten,
AD -
14 Juni 2013 - 14:39
Sandra:
Hey Leo en Jeane,
Super leuk om jullie verhalen en foto's te zien. Op sommige plekken ben ik ook geweest waar jullie zijn geweest, dus heel leuk om de verhalen en foto's daarvan te zien. Geniet er lekker van.
Groetjes Sandra -
14 Juni 2013 - 15:22
Maria En Klaas:
hallo net terug uit portugal en even snel jullie verslag en foto's bekeken. Wat fantastisch weer.gr. je zus en zwager -
14 Juni 2013 - 16:29
Pa En Ma:
hallo lieverds, wij komen net terug met Greet uit het verre Putten en zien gelijk jullie reisverslag.
Wat een prachtige streek waar jullie nu zijn.
Het water loopt me in de mond bij het zien van die heerlijke broden.
Fijn dat jullie heerlijk relaxed aan het strand hebben gekampeerd. Even een flinke pauze, is ook nodig af en toe.
Fijne tijd weer verder en..... blijf voorzichtig doen. Ma. -
15 Juni 2013 - 21:49
Yvonne:
Hoi hoi,
Wat leuk om weer een verslag te lezen. En weer een heel andere omgeving he zo aan de kust.
Mooie foto's ook, ik kijk weer uit naar de volgende,
Veel plezier en een dikke kus van jullie ( schoon) zus(je) -
18 Juni 2013 - 08:48
Linda:
Hoi pappa en mamma
wat een mooie omgeving weer, en tja echt net nederlands strand. Maar wat een mooie campeer plekjes hebben jullie weer gevonden. Super gaaf uitzicht over zee/niemandsland
wat prachtig die oesters om daar uitleg over te krijgen.
Super slim zeg om de auto neer tezetten bij een al bestaande picknick plek en dan vervolgens nog je was er bij te hangen, hahahaha moest er erg om lachen.
Dikke kus linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
